Het kleine maar imposante oeuvre van Syd Barrett laat zich moeilijk vangen onder één noemer. Je zou hem een singer-songwriter kunnen noemen voordat de term hip werd. Eigenlijk wilde Syd, echte naam Roger, kunstschilder worden. De muziek was altijd een bijzaak voor hem, en zeker de bijbehorende glamour en excessen die hem ten deel viel toen zijn band Pink Floyd de eerste hitsingle Arnold Layne in de hitlijsten zag belanden. Het werd heel lastig voor hem om de kip met de gouden eieren te zijn en de hits te leveren, iets dat van hem door het management werd verwacht; Hitsingles schrijven en geld verdienen voor platenmaatschappij EMI. De band zou dat in 1973 met het uitbrengen van The Dark Side Of The Moon ruimschoots waarmaken, maar dit terzijde.
Toen in januari 1968 werd besloten, met name door Roger Waters, om Syd niet op de pikken met het busje om naar een optreden te rijden, werd het schrijnend duidelijk dat het niet meer ging. Hij kwam al niet meer regelmatig op repetities opdagen, was soms een week spoorloos, leefde op LSD en iedereen die de optredens in de UFO Club bijwoonden konden het aan hem merken. Het vuur was uit zijn ogen, vermoeid van het dagen- en nachtenlang doorhalen. Regelmatig hing zijn gitaar onberoerd om zijn schouders tijdens de all-nighters (3-4 optredens per avond, tot diep in de nacht, 7 dagen per week) die de band in een moordend tempo afwerkte.
In april 1968 werd het officieel: Syd Barrett was niet langer de frontman van Pink Floyd, de band die hij zijn naam gaf door de voornamen van twee door hem bewonderde bluesmuzikanten, Pink Anderson en Floyd Council, bij elkaar te voegen. Wat er daarna met hem gebeurde tot aan de opnamen voor zijn eerste plaatopnamen is in mysteriën gehuld. Hij leefde een tijdje een kluizenaarsleven in London, werd in Harrod’s, het grootste warenhuis van London gesignaleerd met een Yogy Bear stropdas, deed onder andere een fotosessie met goede vriend en fotograaf Mick Rock. De welbekende foto’s van Syd in zijn appartement met de afwisselend blauw en oranje geschilderde vloerplanken, met vriendin Iggy Rose naakt op de achtergrond. Ze werden gebruikt om zijn eerste soloplaat The Madcap Laughs te sieren. EMI huisproducer Malcolm Jones moet een engelengeduld hebben gehad om de sessies tot een volwaardige LP te smeden. Prachtige songs als Late Night en Golden Hair worden afgewisseld met liedjes met een valse start, met name op Octopus weet de band (Soft Machine) vaak niet waar de overgangen naar het refrein zitten. De grilligheid van Syd Barrett op zijn hoogtepunt.
Opvolger Barrett heeft een soortgelijke feel en atmosfeer: mooie liedjes met volstrekt unieke eigenzinnige teksten en aanzetten tot liedjes met onderbrekingen, het geheel geproduceerd door David Gilmour en Roger Waters. De platen verkopen voor geen meter en originele Engelse persingen gaan nu voor enorme bedragen van de hand. Toch gek, omdat de platen regelmatig zijn ge-reissue-d om de belangstelling voor Syd Barrett gaande te houden. Dat komt vooral door jeugdvriend David Gilmour, die Syd zo voor de rest van zijn leven van royalties voor zijn songs voorziet.
In 1988 verschijnt er opeens vanuit het niets een plaat met outtakes en leftovers van de sessies uit 1968-1969. Op Opel staan een paar parels die ook op de eerdere platen niet hadden misstaan. Met name titelnummer Opel is een prachtige gejaagde song.
Ondertussen blijft de schrijvende pers de belangstelling voor Barrett aanwakkeren . Er verschijnen regelmatig artikelen in bladen als Mojo en Record Collector en er is een grote stroom aan fanzines vanuit de hele westerse wereld, die eigenlijk weinig tot geen nieuws brengen over het reilen en zeilen van Syd Barrett, maar door de die hard fans driftig worden gekocht.
Dan bereikt ons het nieuws op 6 juli 2006 dat hij op 60- jarige leeftijd is overleden aan de gevolgen van kanker, en dat hij een vermogen achterliet van 25 miljoen Engelse Ponden. Desondanks bleef hij gewoon in het ouderlijk huis wonen met zelfgemaakte kastjes en deurknoppen en zijn schilderspullen en doeken, want dat was hij eigenlijk... schilder.
De waarde van vinyl wordt door een aantal factoren bepaald:
Om de waarde van uw collectie goed te kunnen beoordelen is het meestal nodig de collectie te bekijken. Bel of mail ons voor het maken van een afspraak voor een vrijblijvende en kosteloze taxatie.
Bronnen Syd Barrett
Auteur:
Wij geven er een goede prijs voor. Stuur ons een bericht en we doen u een vrijblijvend aanbod.
